همانطور که میدانید امروزه سه عامل اقتصاد، محیط زیست و توسعه پایدار در راستای حرکت و رفاه اقتصادی منسجم، به صورت اجتناب ناپذیری به یکدیگر وابسته می باشند و به اعتقاد اکثر صاحب نظران موفقیت پایدار اقتصادی بدون در نظر گرفتن دو وجه دیگر ممکن نمی باشد.
از طرفی با توجه به اهمیت روزافزونه رعایت استانداردهای محیط زیست و قوانین سختگیرانه خاکم در این حوزه، به صراحت میتوان اذعان کرد که پروژه های صنعتی و عمرانی جاری نیز از این قوانین مستثنی نمی باشند، لذا آینده نگری مجموعه های بزرگ جهت داشتن برنامه های دراز مدت جهت استفاده از منافع و اجتناب از جریمه ها و خسارت های احتمالی، امری بدیهی به حساب می آید.
از طرفی آینده نگری مجموعه ها از هر زاویه ای موجب حضور پررنگ و پیشرو بودن آنها در محیط کسب و کار رقابتی می شود و همانطور که مبرهم است پیشرو بودن در هر صنعتی، درآمد روزافزون را به همراه خواهد داشت.
یکی از مواردی که در عرصه محیط زیست و اقتصاد بسیار حائز اهمیت است، بحث تامین انرژی می باشد که در حال حاضر تمرکز دنیا و همچنین ایران در تامین انرژی با هزینه محیط زیستی کمتر، می باشد. همچنین کمبود میزان سوخت های فسیلی، گران بودن قیمت و ضررهای ناشی از استفاده از آن، باعث شده که انسان به استفاده از انرژی های تجدیدپذیر روی آورد. در این میان یکی از انواع انرژی های تجدیدپذیر که کمترین هزینه های محیط زیستی در تهیه و استفاده از آن وجود دارد، سوخت زیستی است.
زیست سوخت یا سوخت زیستی به سوخت هایی گفته می شود که از زیست توده بدست می آیند. این تعریف، زیست سوخت های جامد، سوخت های مایع و زیست گازهای مختلف را در برمیگیرد.
اتانول یکی از مهمترین سوخت های زیستی است. اتانول الکلی است که از تخمیر مواد قندی موجود در گیاهان مانند شکر و نشاسته بدست می آید. با پیشرفت فناوریف سلولزهایی مانند درختان و چمن ها را نیز می شود به عنوان ماده خام در فراوری زیست اتانول به کار برد. اتانول را میتوان به صورت خالص و یا با افزودن بنزین (جهت بالابردن اکتان) استفاده کرد. زیست اتانول به صورت گسترده ای در ایالات متحده و برزیل به عنوان منبع سوخت ماشین های سبک به کار می رود.
مورد دیگری که در زمین سوخت های زیستی میتوان به آن اشاره کرد زیست دیزل است که از دانه های روغنی، روغن های حیوانی و روغن های بازیافت شده بدست می آید. زیست دیزل یا بایودیزل میتواند به عنوان سوخت خالص در خودروها به کار رود اما برای کاهش سطح ذره ها، کربن مونوکسیدها و هیدروکربن ها در خودروهای دیزلی، افزودنی دیزل استفاده می شود.
به طور کلی از منابع اولیه سوخت های زیستی میتوان به ضایعات چوبی، تفاله های محصولات کشاورزی، نیشکر، غلات، روغن گیاهی و سبزیجات، پسماندهای روغن (از قبیل چربی مرغ و روغن آشپزی استفاده شده در رستوران ها)، روغن گیاهان تازه (از قبیل روغن دانه سویا) و محصولات غیرخوراکی (همچون روغن جلبک ها) اشاره کرد.
کشور برزیل با در دست داشتن ۳۹% از حجم بازار، بیشترین حجم تولید سوخت های زیستی را به خود اختصاص داده است. بعد از آن، کشور آمریکا با حجم ۲۰ درصدی تولید قرار دارد، به طوریکه در این کشور یک سوم ذرت تولید شده به مخازن بنزین وارد می شود.
بعد از این کشورها چین در رتبه سوم قرار دارد. شرکت های خودروسازی در چین اتومبیل هایی را به بازار عرضه می کنند که از سوخت زیستی، فناوری های هیدروژنی یا الکتریسیته استفاده می کنند.
با وجود بسیاری از ویژگی های مثبت سوخت های زیستی، همچنین معایب بسیاری در مورد این انرژی وجود دارد: